Από τον Παύλο Χαϊκάλη.
Είναι όντως ενδιαφέρον να βλέπεις τα φώτα να χάνουν το φως τους και να μην γνωρίζεις τι συμβαίνει εκεί.
Σαν πανικός στο σκοτάδι. Έχει αξία ο πανικός όμως η πρέπει να κατανοήσουμε την διαφορετικότητα;
Όταν ήμασταν παιδιά μάθαμε ότι η έκλειψη ηλίου είναι το πέρασμα της Σελήνης από την όψη του Ήλιου.
Η ηλιακή έκλειψη είναι μια Νέα Σελήνη (σύνδεση Ήλιου και Σελήνης) που μετατρέπεται σε έκλειψη Ηλίου. Ένα άτομο που στέκεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο της Γης θα δει τη Σελήνη να εμποδίζει τη θέα του Ήλιου. Δεν είναι πάντα ορατή από όλα τα σημεία.
Η σεληνιακή έκλειψη είναι μια Πανσέληνος (Ήλιος απέναντι από τη Σελήνη) που μετατράπηκε σε έκλειψη Σελήνης. Η Σελήνη διέρχεται από τη σκιά της Γης. Κάθε άτομο που στέκεται σε ένα σημείο της Γης θα δει την έκλειψη Σελήνης.
Η διαδρομή της τροχιάς της Γης γύρω από τον ήλιο ορίζεται ως η εκλειπτική. Μετράμε πλανήτες ή άλλα σώματα ως πάνω ή κάτω από την εκλειπτική χρησιμοποιώντας ουράνιο γεωγραφικό πλάτος. Ο Ήλιος και η Γη βρίσκονται πάντα στις 0° του ουράνιου γεωγραφικού πλάτους και όλα τα άλλα σώματα στο ηλιακό σύστημα θα έχουν, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, βόρειο ή νότιο ουράνιο γεωγραφικό πλάτος.
Τα σημεία όπου τα άλλα σώματα που βρίσκονται σε τροχιά διασχίζουν την εκλειπτική είναι οι κόμβοι για το συγκεκριμένο σώμα. Μπορούμε να έχουμε κόμβους Αφροδίτης, Άρη, Πλούτωνα κ.ο.κ.
Με λίγα λόγια οι Κόμβοι η αλλιώς δεσμοί της Σελήνης είναι μαθηματικά σημεία που ορίζονται εκεί όπου η τροχιά της Σελήνης τέμνει τη τροχιά της Γης.
Οι κόμβοι που σχεδιάζουμε στους γενέθλιους χάρτες είναι οι κόμβοι της Σελήνης. Τα σημεία δηλαδή όπου η τροχιά της Σελήνης θα διασχίσει την εκλειπτική. Κάθε φορά που η Σελήνη ενώνει τον Βόρειο ή τον Νότιο Κόμβο, τότε βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον Ήλιο και τη Γη.
Αναλόγως την απόσταση του Ήλιου η της Σελήνης από τους κόμβους έχουμε μερική η ολική έκλειψη.
Ο Ήλιος διασχίζει τον Κομβικό άξονα δύο φορές το χρόνο, μία φορά πάνω από τον Βόρειο Κόμβο και, έξι μήνες αργότερα, πάνω από τον Νότιο Κόμβο. Έτσι, σε κάθε δεδομένο έτος, θα υπάρξουν δύο «εποχές» έκλειψης όταν ο Ήλιος κινείται μέσα σε μια σφαίρα 18° προς τον Βόρειο ή τον Νότιο Κόμβο.
Μέχρι το 747 π.Χ. οι Βαβυλώνιοι μπορούσαν να προβλέψουν με ακρίβεια τον χρόνο μιας έκλειψης και, μάλιστα, μέχρι τον 4ο αιώνα π.Χ. είχε αναγνωρίσει ότι οι εκλείψεις έγιναν σε σειρά.
Αυτές οι σειρές ονομάστηκαν Σειρά ή Κύκλοι Saros από τον Έλληνα λεξικογράφο Σουίδα τον 10ο αιώνα μ.Χ. (Η λέξη “saros” σημαίνει επανάληψη ή επαναλαμβανόμενο).
Αυτό που ανακαλύφθηκε από τους Βαβυλώνιους ήταν ότι μια σεληνιακή έκλειψη θα μπορούσε να συμβεί μόνο εάν υπήρχε έκλειψη Ηλίου και ότι οι σεληνιακές εκλείψεις μπορεί να μην συμβούν εντός δύο εβδομάδων και από τις δύο πλευρές μιας ηλιακής έκλειψης.
Κάθε Σειρά Saros παρήγαγε μια ηλιακή έκλειψη κάθε 18 χρόνια συν 9 έως 11 ημέρες (ανάλογα με τον αριθμό των δίσεκτων ετών που συμβαίνουν σε διάστημα 18 ετών). Συμπίπτει σχεδόν με τον Μετωνικό κύκλο. Επίσης, κάθε Σειρά Saros θα παρήγαγε μια διαδοχή εκλείψεων, καθεμία από τις οποίες θα ήταν μισή έως μια πλήρης μοίρα πιο κοντά ή πιο μακριά από τον κομβικό άξονα.
Κάθε Σειρά ξεκινά ως μια μικροσκοπική μερική έκλειψη είτε στον Βόρειο είτε στον Νότιο Πόλο. Αυτή η έκλειψη έχει μια σφαίρα μεταξύ 15° και 18° μπροστά από τον κομβικό άξονα. Κατά τη διάρκεια της διάρκειας ζωής μιας Σειράς, κάθε έκλειψη της Σειράς θα συμβεί πιο κοντά στον κομβικό άξονα, μειώνοντας αργά τη σφαίρα μεταξύ της έκλειψης και του άξονα. Καθώς αυτό το αργό κλείσιμο της σφαίρας συμβαίνει σε εκατοντάδες χρόνια, οι εκλείψεις σε μια δεδομένη σειρά μετακινούνται από μερικές σε ολικές καθώς φτάνουν στο εσωτερικό, πηγαίνουν στις 11° του Κόμβου άξονα.
Μετά από περίπου 650 χρόνια, οι εκλείψεις της Σειράς θα συμβούν σε συνδυασμό με τον Κομβικό άξονα και στη συνέχεια θα συνεχίσουν το ταξίδι τους, απομακρυνόμενοι από τον κομβικό άξονα έως ότου οι εκλείψεις στη Σειρά γίνουν και πάλι μερικές σε απόσταση 11° από τον άξονα.
Το τέλος του κύκλου είναι όταν η Σειρά τελικά παράγει μια μικροσκοπική μερική έκλειψη περίπου 18° πίσω από τον κομβικό άξονα.
Αυτή η έκλειψη θα συμβεί στον αντίθετο πόλο από όπου ξεκίνησε η σειρά. Εάν η σειρά Saros γεννήθηκε, ή ξεκίνησε, με μια μικροσκοπική μερική έκλειψη στον Βόρειο Πόλο, τότε θα ολοκληρωθεί περίπου 1300 χρόνια αργότερα ως μια μικροσκοπική μερική έκλειψη στον Νότιο Πόλο.
Υπάρχει Διαφορά Στην Επίδραση Μιας Έκλειψης Ηλίου Και Μιας Έκλειψης Σελήνης;
Η διαφορά μεταξύ της ηλιακής και της σεληνιακής έκλειψης, κατά γενικό κανόνα, φαίνεται να είναι, ότι οι ηλιακές εκλείψεις είναι πιο εξωτερικές, αφορούν γεγονότα γύρω από το άτομο, και οι σεληνιακές εκλείψεις είναι πιο συναισθηματικές και εσωτερικά στοχάζονται τα προβλήματα της ζωής κ.λπ.
Ωστόσο, μερικές φορές αυτή η σκέψη μπορεί να οδηγήσει σε εξωτερικά γεγονότα που δημιουργούνται από τις ενέργειες του ατόμου. Έτσι, συνοψίζοντας, μπορούμε να υποθέσουμε ότι η ηλιακή έκλειψη θα φέρει γεγονότα που δεν έχουμε επιφέρει συνειδητά και οι σεληνιακές εκλείψεις θα συσχετιστούν με γεγονότα που προκαλούνται από τις δικές μας σκέψεις ή συναισθήματα.
Εκείνο που έχει μεγάλη σημασία είναι να δούμε την ερμηνεία των εκλείψεων και να καταλάβουμε το γιατί.
Φανταστείτε λοιπόν τις εκλείψεις σαν σεισμούς που γίνονται για να επιφέρουν την τάξη σε κάτι που έχει διασαλευτεί. Η κατανόηση τους δεν απαιτεί πανικό αλλά δυναμική συνειδητότητας των πεπραγμένων μας.
Κάθε έκλειψη είναι θυγατρική της αρχικής Έκλειψης στη σειρά Saros και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Εκείνο πάλι που πρέπει να βλέπουμε είναι σε ποιους οίκους του χάρτη μας πέφτουν οι εκλείψεις, γιατί εκεί εστιάζεται το ενδιαφέρον των γεγονότων.
Για να επιφέρει ένα γεγονός πρέπει να αγγίζει προσωπικά σημεία στο ωροσκόπιο μας και σε ανοχή 2 μοιρών το πολύ.
Αναλόγως το ύφος της έκλειψης καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις. Με κατανόηση και αποδοχή και όχι με πανικό.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στις προγενέθλιες εκλείψεις γιατί αυτές καθορίζουν πράγματα στην εμβρυακή κατάσταση
